Groot hospitaal
Het Evangelische Hospitaal van Bembéréké is een Referentiehospitaal in Noord-Benin. Het werd in het kader van een evangelische missie opgericht in 1961 en evolueerde van 43 naar 140 bedden. Het ziekenhuis bereikt zo’n 264 750 inwoners in de gemeenten Bembéréké en Sinde. “Tel je de departementen Borgou en Alibori erbij, dan staan we ter beschikking van meer dan twee miljoen mensen, waarvan er zo’n dertigduizend per jaar de weg vinden naar ons,” vertelt directeur Aoudi Ibouaraima die ondertussen zes jaar de leiding neemt.
Ontzaglijke uitdagingen
“De uitdagingen voor een hospitaal van onze omvang zijn ontzaglijk. Eerst en vooral willen we onze chirurgie afstemmen op de geldende normen. Die halen we momenteel nog niet. Bij de dienst neonatologie kampen we met een groot aantal kinderen die lijden aan malaria en ondervoeding, vaak in combinatie met bloedarmoede. De laatste zes maanden worden we op die dienst overweldigd. Omdat alle bedden vol zijn, kampen we met plaatsgebrek voor die kinderen waardoor we ze zelfs op de gang moeten leggen. Daarnaast zijn we op zoek naar een oplossing voor ons personeelstekort. We merken dat veel medewerkers, vooral artsen en verpleegkundigen, twee jaar ervaring komen opdoen en dan vertrekken om zich te specialiseren in chirurgie of gynaecologie, want dat verdient beter. Begrijpelijk, maar dan moeten wij op zoek naar nieuwe mensen. Vervolgens werken we aan het onderhoud van de medische apparatuur. Iets wat we ook met Artsen Zonder Vakantie opnemen.”
Flexibele ondersteuning
Sinds 2017 is het ziekenhuis partner van Artsen Zonder Vakantie, een samenwerking waar Ibouaraima heel lovend over spreekt. “We leerden hen kennen via andere hospitalen uit Borgou. Artsen Zonder Vakantie stelde zich meteen heel flexibel op en wou echt begrijpen wat onze hoge noden zijn en wat we nodig hebben om daarop samen in te spelen. We waren bijvoorbeeld vragende partij voor gevorderde specialisten met ervaring in tropische geneeskunde, ook daar houdt de ngo rekening mee.”
Nieuwe spoed en diabetesafdeling
We boekten een enorme vooruitgang de voorbije vier jaar. Artsen Zonder Vakantie en Memisa bouwden hier een spoedafdeling. Die hadden we vroeger niet. Het gebouw werd opgetrokken en ook de organisatie van de dienst werd op punt gesteld. We krijgen vaak slachtoffers van verkeersongevallen binnen. Die moesten we vroeger doorverwijzen. Nu kunnen we ze zelf opvangen. Ook op interne geneeskunde hebben we onze diabetes eenheid uitgewerkt. Vroeger konden patiënten enkel op donderdag bij ons terecht en nu de ganse week. We leidden twaalf mensen op om diabetici op te volgen, een ziekte die dikwijls verdoken blijft en zo een groot gevaar kan vormen. Nu wordt ze via sensibiliseringscampagnes sneller gedetecteerd. Met de steun van Artsen Zonder Vakantie kreeg ons ziekenhuis ook ondersteuning van de ngo DEDRAS uit Benin.”
Uitwisselingen tussen partnerziekenhuizen
Door de corona-pandemie werden zendingen vanuit België onmogelijk. “Sinds vorig jaar verkenden we de mogelijkheden om binnenlandse uitwisselingen tussen verschillende partnerziekenhuizen van Artsen Zonder Vakantie te organiseren. Zo gebeurde dat bijvoorbeeld met het ziekenhuis van Saint-Martin de Papané. Zij maken zelf vloeibare zeep. Wij kochten die aan. Maar sinds we twee mensen in de leer stuurden bij hen, maken we die zeep ook zelf. Hetzelfde met ontsmettingsalcohol. Daarvoor stuurden we mensen naar het ziekenhuis van Bassila, maar nu maken we die ook zelf. Ook voor de afdeling neonatologie gingen medewerkers van ons ziekenhuis naar het partnerziekenhuis Sounon Séro de Nikki. Daar leerden ze de kangoeroe-methode voor pasgeborenen. Er staan ondertussen nog enkele uitwisselingen op het programma. Zeer boeiend om op deze manier lokaal kennis te delen.”
Lange samenwerking
Naast deze lokale uitwisselingen hoopt ziekenhuisdirecteur Aoudi Ibouraima toch dat ook de Belgische vrijwilligers hun werk in de toekomst kunnen verder zetten. “Met hen werken we een traject uit op lange termijn waarbij we onze prioriteiten vastleggen voor een periode van drie jaar. Ik weet niet of ik hun competenties en de manier waarop ze die overbrengen hier lokaal zou kunnen vinden. Die zendingen blijven een grote meerwaarde.” Tevreden kijkt hij naar de afgelegde weg tot dusver en hoopt dat de samenwerking nog lang zal duren zodat het Bembéréke-ziekenhuis kan blijven evolueren.
Tekst: Ann Palmers
